Opowiadanie cz.6

- Tak Annie. -Powiedział Michael.
A co jeżeli mi nie uwierzy. Wiem.
- Choć ze mną.-Powiedziałam do Michaela i pociągnęłam go za sobą, do swojego pokoju.
-Michael, obiecaj że nikomu nie powiesz.
-Obiecuje.
- Michael, pamiętasz jak mówiłam ci, że nie wiem gdzie iść.
- Tak.
-Ja na prawdę nie wiem gdzie iść, ja nie jestem z tond, z tych ... -zawahałam się chwilę -czasów.
Michael na chwilę znieruchomiał.
-Uwierz mi proszę.- Wyjęłam z pod poduszki mój telefon.
-Spójrz proszę.-Odblokowałam telefon i podałam go Michaelowi.
Michael wyciągną rękę po telefon. Spojrzał na niego.
-Co to jest?
-Mój telefon, nie jest to najnowszy model, ale  nie zobaczysz go w swoich czasach.
-Jak go się obsługuje,
Wzięłam od niego telefon.
-Tu jest menu, naciskasz i masz MP3, gry, rozmowy, SMS-y i najróżniejsze aplikacje, jak chcesz możesz włączyć też holograficzny ekran. -pokazałam Michaelowi.
-Wow! Annie mam jeszcze pytanie jak to się stało, że znalazłaś się w naszych czasach?-Spytał oglądając telefon.
-Mój tata jest wynalazcą, codziennie po szkole przychodziłam do jego pracowni, ostatnim razem go nie było, coś musiało pójść nie tak i znalazłam się tutaj. Potem spotkałam ciebie. dalszą część już znasz.
-To niesamowite.
-Tak. Ale tak bardzo tęsknię.
-Obiecuje że pomogę ci wrócić do domu, nie wiem jeszcze jak ale uda nam się, obiecuje. To będzie nasz sekret.
-Dziękuje ci Michael, jesteś wspaniały.-Przytulił mnie, a ja zaczęłam płakać.
Michael był taki cudowny. Najlepszy przyjaciel jakiego można mieć.
-Annie, niedługo muszę jechać na plan, będziemy kręcić reklamę. Mam złe przeczucia co do niej, ale muszę jechać, rodzina na mnie liczy. Proszę pojedź ze mną. -Poprosił  mnie z błagalną miną.
-Dobrze Michael, z chęcią. -Powiedziałam do Michaela.
Pojechaliśmy jego SUV-em.