Opowiadanie cz. 8

Kilka minut które jechaliśmy do szpitala, wydawało mi się jak kilka godzin.
Gdy dojechaliśmy przed szpitalem były już tłumy fanów i paparazzi.
Weszłam za rodziną Michaela. Mama Michael była już na miejscu, razem z jego siostrami.
Podeszłam do Pani Jackson.
-Proszę pani co z Michaelem? Gdzie jest? -Spytałam przestraszona jak nigdy.
-Jest na sali operacyjnej, lekarze mówią że miał dużo szczęścia, w większości wypadków zapala się ubranie. Michael ma oparzenia trzeciego stopnia na tylnej części głowy. -Powiedziała zdenerwowana pani Jackson.
 Czekałam zdenerwowana, tak długo to trwało nie mogłam usiedzieć w miejscu. To było straszne.
A co jeżeli zaszły komplikacje? Co jeżeli nigdy już go nie zobaczę?
Nie mogłam sobie wyobrazić tego że nigdy nie zobaczę Michaela. Jest wszystkim co teraz mam.
Po kilku godzinach wywieźli uśpionego, Michaela z sali operacyjnej. Poszłam za nim.
Lekarz podszedł do państwa Jackson.
-Dzięki ci Jehowo. -Usłyszałam z oddali, ulgę w glosie pani Jackson.
Odetchnęłam. Wszystko poszło jak należy.
Zatrzymano mnie przed salą do której wnoszono Michaela.
-Pani z rodziny? -Zapytał mnie sanitariusz.
-Nie ale jestem bardzo blisko z Michaelem.
-Nie może pani wejść. Bez zgody członka rodziny.
-Ale...
-Nie ma "ale". Proszę zaczekać.
Stałam przed drzwiami i patrzałam na Michaela przez szybę. Płakałam.
Przyszła pani Jackson i pozwoliła mi wejść.
Od razu podbiegłam do łózka Michaela i złapałam go za rękę.
Był w śpiączce.  Miał się wybudzić za kilka godzin.
Czekałam, nie odchodziłam od Michael na krok.
Minęło kilka godzin. Najpierw zaczął poruszać palcami lewej ręki, potem otworzył oczy.